Nga prijësi i besimtarëve, Ebu Hafs Omer ibnul Hatabi, Allahu qoftë i kënaqur me të!, përcillet të ketë thënë:
"E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut صلى الله عليه وسلم duke thënë:
"Në të vërtetë, veprat vlerësohen sipas qëllimeve (nijeteve) dhe gjithsesi çdonjëri do ta marrë vetëm atë që ka pasur për qëllim.
Kështu, kushdo që shpërngulet tek Allahu dhe i Dërguari i Tij, shpërngulja e tij është për tek Allahu dhe i Dërguari i Tij.
Ndërkaq, ai që shpërngulet për të fituar ndonjë të mirë të kësaj bote a për t'u martuar me ndonjë grua, atëherë shpërngulja e tij është për atë që është shpërngulur."
Këtë thënie profetike e shënojnë dy hadithologët:
Ebu Abdullah Muhamed ibn Ismail ibn Ibrahim ibnul Mugira ibn Berdizbe el Buhari el Xhufiu [numër 1] dhe Ebul Husejn Muslim ibnul Haxhaxh ibn Muslim el Kushejri en Nejsaburiu [numër 1907], Allahu qoftë i kënaqur me ta!, në sahihët e tyre, që janë librat më të saktë të përpiluar.

Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të!, po ashtu ka thënë:
“Një ditë, ndërsa rrinim ulur tek i Dërguari i Allahut صلى الله عليه وسلم u shfaq një njeri fort rrobëbardhë e tejet flokëzi, tek i cili nuk vëreheshin shenja udhëtimi. Atë nuk e njihte asnjëri prej nesh.
U ul pranë Pejgamberit صلى الله عليه وسلم duke i vendosur gjunjët e tij afër gjunjëve të të Dërguarit e duke i vënë shuplakat e duarve të tij mbi kofshët e veta, me ç’rast pyeti:
“O Muhamed, më trego për Islamin.” I Dërguari i Allahut صلى الله عليه وسلم tha:
“Islami është të dëshmosh se nuk meriton të adhurohet askush përveç Allahut dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij, të falësh namazin, të japësh zekatin, të agjërosh Ramazanin dhe të kryesh haxhillëkun (këtë të fundit) po pate mundësi (materiale).”
Ai i tha: “Ashtu është.” Ne u çuditëm, ngase vetë e pyeste, vetë ia vërtetonte!
Ai tha: “Më trego për besimin (imanin).” I Dërguari tha:
“Besimi është të besosh në Allahun, në engjëjt, në librat e Tij, në të dërguarit, në Ditën e Fundit dhe të besosh në paracaktimin (kaderin), qoftë i mirë apo i keq.”
Ai i tha: “Ashtu është. Më trego për ihsanin (përsosurinë).” I Dërguari tha:
“Ta adhurosh Allahun sikurse të jesh duke e parë Atë. Edhe pse ti nuk e sheh Atë, Ai gjithsesi të sheh ty.”
Ai i tha: “Më trego për Kiametin.” I Dërguari tha:
“Në lidhje me këtë i pyeturi nuk di më shumë sesa pyetësi.”
Ai i tha: “Atëherë, tregomë për shenjat e tij.” I Dërguari tha:
“(Kiameti vjen) kur robëresha ta lindë zonjën e saj dhe kur t’i shohësh këmbëzbathurit, të zhveshurit, fukarenjtë e barinjtë e deleve duke garuar për të bërë ndërtesa sa më të larta.” Pastaj, ai u largua, kurse ne qëndruam për një kohë.
Më pas, i Dërguari më tha:
“O Omer, a e di kush është ai që pyeste.” Unë thashë: “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më mirë.”
Ai tha: “Ai qe Xhibrili, erdhi për t’jua mësuar fenë.”
E shënon Muslimi [numër 8].

Nga Ebu Abdurrahman Abdullah ibn Omer ibnul Hatabi, Allahu qoftë i kënaqur me të!, përcillet të ketë thënë:
“E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut صلى الله عليه وسلم duke thënë:
“Islami është ndërtuar mbi pesë (shtylla): të dëshmuarit se nuk meriton të adhurohet askush përveç Allahut dhe se Muhamedi është i dërguar i Tij, faljen e namazit, dhënien e zekatit, haxhillëkun dhe agjërimin e Ramazanit."
E shënojnë Buhariu [numër 8] dhe Muslimi [numër 16].

Nga Ebu Abdurrahman Abdullah ibn Mesudi, Allahu qoftë i kënaqur me të!, përcillet të ketë thënë:
“I Dërguari i Allahut صلى الله عليه وسلم që është më i vërteti, vërtetësia e të cilit është dëshmuar, na thoshte:
"Çdo njeri formohet në mitrën e nënës së vet (duke qëndruar) dyzet ditë si një pikë uji, pastaj, për po aq ditë, shndërrohet në droçkë gjaku, më pas, shndërrohet në një copë mishi për po aq ditë.
Pas kësaj, i dërgohet një engjëll, që ia fryn shpirtin dhe që është i urdhëruar me katër gjëra: të shkruajë rriskun (furnizimin), jetëgjatësinë, punën dhe në do të jetë fatzi ose i lumtur (në botën e amshuar).
Betohem në Atë, përveç të Cilit askush nuk meriton të adhurohet, se prej jush ka të atillë që, bën vepra të xhenetlinjve, madje aq sa vetëm një kut e ndan prej Xhenetit, por, ja që vjen në shprehje ajo që i është shkruar, kështu që punon vepra të banorëve të Zjarrit, rrjedhimisht hyn në të, dhe anasjelltas, ka të atillë që bën vepra të xhehenemlinjve, saqë mes tij dhe Zjarrit s’ka më shumë se një kut, por, ja që vjen në shprehje caktimi që i është ndarë, ndaj bën punë të banorëve të Xhenetit dhe hyn në të."
E shënojnë Buhariu [numër 3208] dhe Muslimi [numër 2643].